Zašto će propasti Amerika - II deo - Oleg Platonov

2. SAD – Kristalizacija judejsko-masonskog duha

Avangarda i epicentar nastanka jevrejsko-masonske civilizacije bile su Sjedinjene Američke Države. U temelju njihove političke organizacije postavljen je princip drevne Judeje. Posle povratka Jevreja iz Egipta u Palestinu, njena teritorija je podeljena na dvanaest delova i na  dvanaest plemena Izraelovih. Svakim delom se upravljalo prema vlastitim zakonima i tradiciji, ali su svi bili podčinjeni zajedničkom Sanhedrinu. To isto načelo su primenili i “očevi-osnivači” SAD-a (gotovo svi su bili članovi masonskih loža u kojima su većinu činili Jevreji). Objedinjeno je trinaest država, od kojih je svaka imala svoje lokalne zakone i tradiciju, ali su sve bile podčinjene federalnom centru koji je od početka postojanja SAD-a bio formiran i potpuno kontrolisan od masona.

Gotovo u svim masonskim ložama Sjedinjenih Država vise portreti “očeva-osnivača”, odevenih u masonsku odoru, medu kojima se naročito ističe lik prvog predsednika SAD-a, Georga Washingtona sa svim masonskim insignijama najvišeg stepena.

Prvi projekt SAD kao države bio je razrađen 1748. godine od strane utemeljitelja i glave američkog masonstva Benjamina Franklina.

Ovaj mason visokog stepena ceo svoj život je bio povezan s jevrejskim krugovima, a sam sebe je smatrao “ekonomom” jevrejskog kapitala. Njegova krilatica “novac je iskovana sloboda” postala je svojevrsni simbol američkog, tj. jevrejsko-masonskog, shvatanja “slobode” kao posedovanja novca pod bilo koju cenu. Deklarativno klanjanje Mamonu Benjamina Franklina i drugih “očeva-osnivača” SAD-a direktan je dokaz da su, od samog početka, u temelje ove države bili položeni jevrejsko- talmudski, a ne hrišćanski principi.

Deklaraciju о nezavisnosti, koja je označila početak stvaranja SAD-a, potpisao je veliki broj masona, a među njima i, već spomenuti, prvi američki slobodni zidar Benjamin Franklin.

Bendžamin Frenklin - prvi američki slobodni zidar

Dete jevrejsko-masonske ideologije je i ustav SAD-a – najdvoličniji pravni dokument u istoriji čovečanstva. Proklamujući slobodu i demokratiju, taj ustav je dopustio Amerikancima da liše prava građanstva autohtono stanovništvo ove zemlje - Indijance (oni su to pravo dobili tek u XX veku), gotovo sto godina omogućavao je robovlasništvo i trgovinu robljem lišavajući izvornog prava većinu

stanovništva zemlje (crnce i Indijance) i dopuštao neshvatljivu proizvoljnost i bezakonje bogatih u odnosu prema siromašnima. Godine 1857. Vrhovni sud SAD-a je doneo ovakvo rešenje о ustavnosti trgovine robljem: “U današnje vreme pravo vlasništva nad robovima jasno je i nedvosmisleno utvrđeno Ustavom. Pravo trgovine robovima, kao običnom robom ili imovinom, garantovano je građanima u svakoj državi.

Jedino ovlašćenje koje je bilo dato Kongresu povezano je s obavezom zaštite prava vlasnika”. Tek 1870. godine u Ustav je bila unešena ispravka koja je zabranjivala da se crnci lišavaju izbornog prava.

Svi čelnici, i oko trećina učesnika Konventa, koji su se sastali i doneli ovakav “ustav”, bili su masoni. U formiranju temeljnih državnih dokumenata i ideologije SAD-a odlučujuću ulogu je igrao fanatični masonski red iluminata, koji je, po početnim slovima grčkih reči “Filozofija neka bude vodič i princip života” u Americi dobio ime Phi-Beta-Kaapa.

Ovaj red se pojavio na američkom tlu 1776. godine. Njegovo osnivanje u Americi vezuje se uz Thomasa Jeffersona, kasnijeg predsednika SAD-a. 19 Kao što je zapazio istraživač društva Phi-Beta-Kaapa, koji je živeo u XIX veku: “ova tajna satanistička organizacija predstavlja veliku opasnost za društvo, njegove građanske i religiozne institucije”.

Ideologijom iluminata bio je prožet i pogled na svet prvog američkog predsednika Georga Washingtona koji je u pismu svom prijatelju, pastoru F. B. Schenaideru, priznao: “Uopšte nisam bio sumnjičav prema širenju doktrine iluminata i jakobinskih principa u SAD. Upravo suprotno, niko ne može biti zadovoljniji ovom činjenicom, od mene” (Pisma G. Washingtona, izdanje 1941. godine).

Kao što primećuje istoričar masonstva: “I danas se američko masonstvo ponosi svojim 'očevima-osnivačima', a mnogi slobodni zidari podvlače masonski sadržaj osnivačkih principa Deklaracije 1776”.

Kao što je govorio američki mason visokog stupnja (33) H.Clausen, masoni su formirali američku naciju. U tome je bezuslovno bio u pravu. Ceo politički sistem SAD-a je nikao na osnovama jevrejsko-talmudske ideologije masonskih loža koja ga je prožela duhom surovosti, pohlepe, licemerja, dvoličnosti, vere u vlastitu nadmoć i prezira prema ljudima koji ne priznaj ovaj surovi sistem.

Počevši izgradnju državnog sistema SAD-a, glavni američki masoni G. Washington i B. Franklin uvukli su u njega svoju braću po ložama i jevrejske špekulante (a to je najčešće bilo sjedinjeno u istoj osobi). Prvi ministar spoljnih poslova SAD-a je postao Robert Livingston, veliki majstor masonske lože države New York.

On je položio čvrste masonske temelje spoljno političkom resoru SAD-a, formiravši njegov rukovodeći kadar isključivo od slobodnih zidara. Dva druga istaknuta masona, Robert Morris i Alexsander Hamilton, formirali su na istim temeljima državni sistem finansija i poreza preobrazivši ga u sredstvo za lično bogaćenje. Morris, koga je u masonsku ložu primio lično George Washington, bio je postavljen od strane predsednika za prvog ministra finansija SAD-a.

Na inicijativu G. Washingtona i Morrisa 1782. godine formira se prva državna banka SAD-a, u kojoj su glavni deoničari bili vodeći masoni Franklin, Jefferson. Hamilton, Monroe i Yay. Prvi vrhovni sudija SAD-a je bio “brat” John Marshal, a ostao je na ovoj dužnosti sve do smrti 1835. godine. Tokom više decenija na ovom položaju Marshal je postavio temelje masonskog pravosuđa SAD- a, preobrazivši ga u objekt ismejavanja pravednosti i zdravog razuma. Prihvatanjem, na njegovu inicijativu, američkih zakona, deklarisanjem za slobodu i demokratiju, jedan deo stanovništva Amerike pravno je preobražen u stvar (crnci), a drugi deo u strance (Indijanci). Masonska femida potpuno je ignorisala žalbe Indijanaca i crnaca zbog genocida i pravnog izrugivanja. Za vreme službe “brata” Marshala istrebljeno je nekoliko miliona Indijanaca, a njihovu zemlju i imetak zaposeli su beli osvajači.

Federalni grad, kasnije glavni grad SAD-a, Washington, prema masonskim izvorima, gradili su masonski arhitekti koje je predvodio James Hoban (prvi majstor masonske lože № 1), koga je 1792. Godine za glavnog arhitektu postavio lično George Washington.

Budući da je grad podizan na praktično pustom mestu, pred masonskim arhitektima su bile velike mogućnosti. Prilikom izrade projekta koristili su figure i simbole masonskih rituala.

Glavne arhitektonske dominante buduće prestonice jevrejsko-masonske civilizacije postali su predsednički dvorac (kasnije nazvan “Bela kuća”, a njega je gradio sam “brat” Hoban), masonski hram (prvobitno je bio planiran kao novi Solomonov hram) i masonski Memorijal (kasnije Memorijal masonu Thomasu Jeffersonu). Ako se pogleda urbanistički plan Washingtona, jasno se zapažaju figure masonske simbolike. Od Bele kuće i Memorijala idu linije koje se seku u masonskom hramu, oblikujući sliku šestara. Iz ptičje perspektive na planu grada dobro se uočavaju ključni simboli slobodnih zidara -  uglomeri, šestari, pentagrami. Na gornjem dijelu Bele kuće Hoban je postavio pet pentagrama koji predstavljaju simbol masonske vlasti.

Američki masoni su mnogo više od njihove zapadnoevropske “braće” pridavali naročiti značaj simbolici poreklom iz jevrejske Kabale, nalazeći u njoj zalog svoje snage. Ovo se u znatnoj meri može objasniti time što je u SAD-u u masonskim ložama bilo mnogo više Jevreja nego u Evropi, a neke su se u potpunosti sastojale od njih.

Masonska simbolika je prisutna u mnogim državnim dokumentima SAD-a, a prije svega na novčanicama.

Svevideće oko

Pogledajmo, na primer, novčanicu od jednog dolara. U njenom levom delu nalazi se zarubljena piramida na čijem vrhu dominira trougao s okom “Velikog Arhitekta svemira”, što je obično simbol na dokumentima masonskih loža. Kod slobodnih zidara “Veliki Arhitekt Svemira” je okultni objekt idolopoklonstva, tako da natpis “U Boga verujemo”, koji stoji paralelno s piramidom, deluje kao užasno bogohuljenje, jer se istiniti Bog ovdje svetogrdno zamenjuje objektom masonskog obožavanja.

Piramida ima trinaest slojeva u kojima svaka cigla simbolizuje mesto svakog naroda i čoveka u odnosu prema vrhu. Simbol vladajućeg vrha - trougao s okom “Velikog Arhitekta Svemira” - ovenčan je latinskim natpisom od trinaest slova i kao da potvrđuje pravo “izabranog” naroda na svetsku vlast. Broj 13, koji u okultnim ritualima predstavlja jedan od simbola satane, prisutan je u mnogim crtežima novčanica od jednog dolara. Službeno se smatra da označava broj prvobitno ujedinjenih država. Zapravo - kako mi je otvoreno rekao jedan rozenkrojcer iz Los Angelesa - broj trinaest, osim opšteg okultnog značenja, simbolizuje i jevrejski narod koji se sastoji od 13 delova – 12 plemena Izraelovih i trinaestog plemena koje je prišlo Izraelu primivši judaizam, a to su Hazari koji danas čine većinu Jevreja, kao i “duhovni” Jevreji - masoni.

Pod simboličkom piramidom svetskog poretka “izabranog” naroda ispisane su reči koja odražavaju glavni cilj jevrejsko-masonske civilizacije - “Novi poredak zauvek”.

U desnom delu novčanice naslikan je orao koji nosi štit s trinaest traka, držeći u desnoj kandži grančicu akacije s trinaest listova i trinaest pupoljaka. Akacija je u masonskoj simbolici Sveto drvo mudrosti i znanja.

Ovde grančica akacije simbolizuje masonsku “prosvećenost” nad svetom. Za one koji ne prihvataju masonsku prosvećenost orao u levoj kandži nosi trinaest strela koje prete svakom od trinaest slojeva porobljenog čovečanstva.

I da ne bi bilo sumnje u čemu se sastoji glavni smisao “Novog poretka zauvek”, orao u kljunu drži lentu s latinskim natpisom – geslom koja se sastoji od trinaest slova - “Iz mnoštva jedno”, tj. iz mnoštva naroda stvoriti jedinstveno kosmopolitsko stado kojim će upravljati “izabrani” narod u koji i masoni sebe ubrajaju.

Kao lako prepoznatljiv simbol “izabranog” naroda, nad orlom lebdi Davidova zvezda (znak judaizma i Izraela), koja je sastavljena od trinaest masonskih petokrakih zvezda. U datom slučaju ona tačno odražava trinaest Izraelovih plemena.

Razvoj masonstva u SAD-u je imao naročito fanatičan karakter. Osim širenja prestupničke sekte iluminata Phi-Beta-Kappa, među američkim slobodnim zidarima održava se tradicija direktnog klanjanja satani u liku Bafometa. U kabalističkoj knjizi Zamke Velike Tore Bafomet se prikazuje u vidu rogatog jarca s ženskim grudima koji prekriženih kopita sedi na kugli zemaljskoj. Bafometu je na čelu pentagram. Figura Bafometa je bila postavljena u takozvanom Vrhovnom veću sveta, koji je 31. maja 1801. godine osnovao Jevrej Isaaca Longa u gradu Charlestonu (država Južna Carolina). Veće je koordiniralo rad niza masonskih loža priređujući “crne mise” u koje su uvođeni čak i masoni nižih stepena inicijacije. Veće je pretendovalo na vođstvo nad satanističkim društvima i organizacijama. Ova grana američkog masonstva širila se u mnogim zemljama, između ostalih u Poljskoj i predrevolucionamoj Rusiji gde je njen opunomoćeni predstavnik bio Česlav Činski koji se nije ustručavao sebe otvoreno nazivati satanistom.

Albert Pike

Vrhovno veće sveta uvek je biralo crne antipape među kojima se naročito isticao Albert Pike koji je redovno služio “crne mise”. Godine 1871. Pike je obavio knjigu Morali i dogma koja je među slobodnim zidarima dobila naziv “masonske biblije”.

Vrhovno veće sveta je bio neposredno povezan s njemu srodnom satanističkom organizacijom - “taborom” vitezova-templara (formiran 1805.) koji je nastavio bogohulnu tradiciju izrugivanja Hristu i rituala klanjanja antihristu. Godine 1850. pojavio se masonski red Zvezda Istoka (1870.) u čijim su satanističkim orgijama učestvovale i žene. Blizak im je bio Stari arapski red tajnog hrama koji je obnovio tradiciju tajnih ubica - assasina.

Godine 1832. nastalo je još jedno tajno društvo perfidnog fanatičnog karaktera - Lobanja i kosti. Njegova “alma mater” je bila univerzitet Yale, a osnivač - mladi okultista koji je iniciran u masonstvo u Nemačkoj, očigledno kod iluminata - William Russell. Od 1856. godine do danas članovi ovog društva koje je postalo svojevrsna elitistička sekta kojoj su pripadali mnogi uglednici SAD-a, između ostalih i predsednici, okupljaju se svake nedelje u zdanju nazvanom Mauzolej na teritoriji univerzitetskog grada New-Haven, održavajući svoje satanističke rituale, poput leganja u grob s lobanjom i kostima (članovi ove sekte su, na primer, bivši predsednik SAD-a, Bill Clinton i njegov prethodnik George Bush).

Pokušaji pojedinih članova masonskih loža, a koji su u njih dospeli radi nesporazuma, da se razotkrije prestupnički, mračnjački karakter masonstva, završavali su se tragično. Tako su 1862. godine masoni progonili i ubili jednog svog bivšeg člana - Williamma Morgana koji je pretio da će ih razotkriti. U početku su ga pokušavali zaplašiti, publikujući članke s pretnjama, a kada su shvatili da u tome neće uspeti, unajmili su ubice. Surovi obračun s Morganom mnogim Amerikancima otvorio je oči u vezi masonerije. Celu zemlju je zahvatio talas uznemirenosti. U mnogim mestima masone su izbacivali s posla, nisu ih puštali u škole i religiozne opštine. Ovakav odnos prema masonstvu trajao je dvanaest godina (1826.-1838.), međutim masoni su uspeli da potkupe neke svoje protivnike, a sa nekima se tajno obračunali.

Tajno društvo sa Jejla "Lobanja i kosti"

Već četrdesetih godina slobodni zidari vraćaju izgubljene pozicije i pojačavaju podrivačku delatnost protiv hrišćanstva. Od samog nastanka američkog društva u njegovim nedrima isprepleću se Jevreji, masoni i preduzetnici a ovo troje se često objedinjuje u jednoj osobi. Masonski hramovi (“templovi”) grade se kao dvorci s raskošnim enterijerima. Mnogi finansijski i privredni poslovi pre nego dobiju konačan oblik, prvobitno se razmatraju s “braćom”.

Jevrejski duh sticanja, zarade i klanjanja Mamonu kultivisao se u masonskim hramovima kao uobičajeni stil života. Masonski hramovi, kao i njima bliske masonske organizacije, poput, Rotary ili Lions klubova, odgajali su poseban tip čoveka, koji je daleko od hrišćanskih ideala i koji živi prema talmudskim principima.

Kao što je u knjizi Ljudi i narodi Amerike pisao pukovnik T. Hamilton: “Mamon je njihov idol, oni ga ne poštuju samo na rečima, već i svom snagom svoga tela i duše. U njihovim očima cela zemlja nije ništa drugo nego berza i oni su uvereni da nemaju drugi zadatak na zemlji nego postati bogatiji od svojih suseda. Pohlepa je ovladala svim njihovim mislima, a zamena jednih predmeta trgovine drugima, njihov je jedini odmor.”

Nije potrebno reći da su znatan broj američkih poduzetnika činili Jevreja, koji su diktirali ton i duh celokupnoj finansijsko-privrednoj delatnosti Amerike.

Hrišćanstvo je u SAD-u od samog početka bilo prigušeno Jevrejskim duhom gramzivosti i pohlepe. Kao što je pisao rabinski unuk K. Marks: “Praktična prevlast jevrejstva nad hrišćanskim svetom dostigla je u Severnoj Americi svoj nedvosmisleni i dovršeni izraz u tome što se i propoved Evanđelja, san hrišćanskog propovednika, preobraća u robu, što kupac koji je bankrotirao, počinje misliti о Evanđelju, a obogaćeni propovednik Evanđelja počinje se baviti trgovačkim špekulacijama”.

Čak i oni preduzetnici koji su se smatrali hrišćanima, bili su, po pravilu, daleko od zapovesti Novog zaveta preobrazivši Hristov lik u simbol vlastitog materijalnog blagostanja. “Istinska religija Amerike” - pisao je A. Zigfrid, - “jeste mistika (novčanog - O.P.) uspeha. Čak je i predstava о Hristu morala biti prilagođena ovoj šemi. Američki Hrist - to je efikasan proizvođač, moglo bi se reći uspešan radnik, jer istinska vlast u Americi jest biznis.”

Američke crkve koje su se nazivale hrišćanskim, u većini slučajeva to nisu bile jer su od samog početka odbacile ono najvažnije u Hristovim zapovestima: odsutnost pohlepe i ljubav prema bližnjem. Američke crkve su postale velika komercijalna preduzeća kojima su, u većini slučajeva, upravljali pokršteni Jevreji koji su zadržali duh jevrejstva i koji su se prema crkvi odnosili kao prema uspešnom biznisu. U crkvenim većima većinu su činili bankari, trgovci i drugi poslovni ljudi. Jevrejski duh gramzivosti dobio je u takvim crkvama moralno opravdanje. Većina hrišćanskih crkava SAD-a su tako postale neprikrivene sluge jevrejskog kapitala. Uporedo sa protestantskim i katoličkim crkvama, podizani su i masonski dvorci koji su imali jedne te iste posetitelje.

Duh gramzivosti i prakticizma uverljivo je istisnuo ostatke hrišćanske civilizacije zamenjujući je poročnom i izopačenom psihologijom špekulacije.

Kao što je pisao američki istoričar J. Adams: “Preobraćajući klasu špekulanata u vladajuću i jedinstvenu klasu Amerike, ova zemlja sprovodi eksperiment - ona zasniva svoju civilizaciju na idejama špekulanata. Druge klase koje se nalaze pod vladavinom klase špekulanata, brzo prilagođuju ovim idejama svoju životnu filozofiju. Je li moguće izgraditi i očuvati veliku civilizaciju na temelju filozofije menjačnice i jedne osnovne ideje - profita?”

Stekavši svoj kapital na robovima, trgovini robljem, zelenaštvu i lopovskoj trgovini s Indijancima, jevrejski špekulanti su diktirali ton društvenom razvoju Amerike. Kao što je ispravno primetio Sombart: “Sjedinjene Države moraju zahvaliti Jevrejima zbog svog postojanja... Samo zahvaljujući prisustvu jevrejskog elementa, one su takve kakvima ih znamo - tj. upravo američke. Jer ono što nazivamo amerikanizmom nije ništa drugo u svojim glavnim crtama do kristalizovan jevrejski duh ”.

Do kraja XIX veka Jevreji su uspeli da uspostave kontrolu ili jednostavno da zavladaju ključnim granama američkog društva - industrijom čelika (Guggenhem), duvanskom industrijom, telefonijom, niskogradnjom (putevi). U jevrejskim rukama se našao čitav niz najkrupnijih banaka pod čijom je kontrolom bio značajan deo američke privrede. Tako je, na primer, Harrimanov sistem, čiji je cilj bio objedinjavanje svih američkih železničkih mreža, podržavan i stimulisan uglavnom od strane new yorške bankarske kuće Kuhn, Loeb & Co.

Naročito je mnogo Jevreja zauzelo vladajuće položaje na zapadu, pre svega u Kaliforniji. Prilikom osnivanja ove države Jevreji su nametnuti kao sudije, zastupnici, guverneri, gradonačelnici itd., a takođe prevladavaju u industriji: braća Seligman, William, Henry, Hessy i Hames - u San Francicku; Louis Sloss. Lewis Berstel - u Sacramentu; Helman i Newmark - u Los Angelesu. Najkrupnije finansijske poslove tog vremena obavljali su židovski špekulanti kao što su bili Benjamin Davidson (uposlenik kod Rotschilda), Albert Priest iz Rhode Islanda, Albert Dyer iz Baltimorea, tri brata Lazar (osnovali su međunarodnu bankarsku kuću “Lazar Freres” u Parizu, Londonu i San Francisku), Zeligmani, Glaise Wormseri; Moritz Friedlender je bio jedan od moćnijih kraljeva pšenice; Adolf Sutro se bavio eksploatacijom Comstockskih kanala.

Početkom XX veka u SAD-u se formira moćan jevrejski finansijski krug koji čine vodeći jevrejski preduzetnici – Kuhn, Loeb, Belmont, Lazard, Solomon, Ladenburg, Thalamann, Speyer, J. Schiff, Seligman i Guggenheim.

Godine 1912. ovi jevrejski bankari, služeći se podmićivanjem i ucenom, dobijaju ozakonjeno pravo da vladaju finansijama SAD. U zamenu za novčanu podršku u vreme izborne kampanje predsednik- mason Woodrow Wilson potpisuje zakon о sistemu federalnih rezervi, prema kojem raspolaganje finansijskim resursima zemlje i emisija nacionalne valute prelazi u ruke međunarodnih jevrejskih bankara. Zakon je bio formiran uz aktivno učešće Paula Worburga i F. Vanderlipa (vodeći u  finansijskoj grupi Kuna-Loeba), a također G. Davidsona, C. Nortona i B. Stronga, predstavnika finansijske imperije J. P. Morgana koji je bio u tesnoj vezi s Rothschildima.

Kao što je primetio član Kongresa SAD-a, Lindberg, zakon о sistemu federalnih rezervi “je uspostavio najveći trust na svetu. Kada predsednik potpiše ovaj zakon, nevidljiva vlast novca... će biti ozakonjena,.” A kasnije je drugi kongresmen, L. MacFaden, dao još dublju analizu ovog instrumenta jevrejske finansijske vlasti: “Kada je bio prihvaćen zakon о sistemu federalnih rezervi, naš narod nije shvatio da se u SAD-u uspostavlja svetski bankarski sistem. Postoji naddržava kojom upravljaju međunarodni bankari i industrijalci koji deluju složno da bi svet potčinili svojoj volji. Sistem federalnih rezervi upinje se iz krajnjih napora da prikrije svoje mogućnosti, ali istina je sledeća - sistem federalnih rezervi je potčinio vladu. On upravlja svime što se događa u našoj zemlji, i kontrolira sve naše međunarodne veze. On proizvoljno formira i rasformira vlade.”

Američka država i društvo su se preobrazili u idealan jevrejski zabran u kojem je duh pohlepe i gramzivosti sjedinjen sa satanizmom jevrejsko-masonske ideologije “izabranog” naroda kojemu je sve dopušteno. Mit о nacionalnoj izabranosti Amerike bio je modifikovani oblik jevrejskog učenja о “izabranom” narodu.

U odnosu s drugim državama i narodima SAD već tada obznanjuju jevrejski princip “izabranosti” i dopuštenosti svega. Godine 1823. dva visoko pozicionirana američka masona - predsednik SAD-a J. Monroe i državni sekretar J. Adams - pripremili su dokument, koji je kasnije nazvan Monroevom doktrinom, ili Amerika Amerikancima, kojim se proklamuju pretenzije SAD-a na dominaciju nad celom zapadnom hemisferom. Dokument je bio odobren i na sve načine propagiran od strane masonskih loža, koje su ga smatrale prvim korakom prema ujedinjenju svih zemalja Severne i Južne Amerike sa Sjedinjenim Američkim Državama.

Teritorije koje su pripadale Indijancima

Istrebivši Indijance i zaposevši njihove teritorije, ova masonska država nastavlja svoju surovu agresiju dalje, zapljusnuvši svet potocima krvi. Od Španije je bila oteta Florida, od Meksika - ogromna teritorija Teksasa. Potom su SAD izvršile novu agresiju na Meksiko oduzimajući mu teritorije Novog Meksika i Severne Kalifornije. Perfidnim napadom Amerikanci su iznudili od Engleske da im preda pravo na Oregon. Posle 1848. godine SAD su izašle na Tihi okean celom obalom od Kanade do Meksika. Površina SAD-a se od 1776. godine do danas povećala osam puta.